Compassievraagstukken vormen een belangrijk deel van het aandachtsveld van alle mogelijke hulp- en dienstverleners: medisch, paramedisch, vrijwilligers, mantelzorgers, geestelijk verzorgers, families en vrienden, buren, en van de coach...
Ik nodig je uit om compassie breder te zien dan iets verhevens, iets gewensts, of anderzijds als iets softs, misschien zelfs als onbereikbaar, of als iets wat zich alleen tot ieders eigen leven zou beperken.
In dit artikel ga ik in op compassie gekoppeld aan geluk, medelijden en meeleven, en grenzen. Ik spiegel ze ook aan Henri Nouwens ‘Wounded Healer’. In het artikel 'Compassiewerkers aan het woord' kom je in exact dezelfde volgorde tegen wat mijn gasten hierover vertellen vanaf de werkvloer...
Een van de dagelijkse momenten waarop ik met compassie worstel, is wanneer ik het nieuws lees in de krant of op het internet. Of het nieuws beluister, vooral in de auto wanneer ik alleen ben want dan schetter ik wat af...
Nu zijn mijn vijftien gasten, allen compassiewerkers, aan het woord. Het zijn allemaal mensen van de werkvloer. Aan hen geef ik heel graag een podium. Het waren indringende gesprekken over compassie in de praktijk, over confrontaties met compassie, en over de moed die zij nodig hebben...
Op de dag dat ik dit artikel schreef, maakte ik een heerlijke lange wandeling. Zonovergoten landschap, amper wind, kortom: het ideale wandelweer. Twente op zijn best. Achter mij loopt een goede bekende, iemand die ik graag spreek over de zoektocht naar verbinding tussen mensen...
Wandelcoachen is fantastisch. Ik ben er weg van. Wandelend naast elkaar, in de natuur, met de frisse wind op je wangen, de ruimte en stilte om je heen bereik je als coach sneller en betere resultaten....
Anique had een fantastische baan. Tenminste, zo leek het. Ze ontwierp kinderkleding; hele dagen was ze creatief bezig met het bedenken van nieuwe modellen en grappige prints. Ze deed het werk al lang, al bijna twintig jaar, en was er goed in...
Coachees vertellen aan het begin van het wandelcoachtraject vaak dat ze ergens in vastlopen. Ze zijn gestrest, raken vermoeid, voelen dat ze eigenlijk niet meer op hun plek zijn in hun huidige baan, en door alle spanningen loopt het in hun privéleven ook niet meer lekker...
Jarenlang coachte ik mensen binnen. Ik hielp hen stress te verminderen, hun talenten te ontdekken en naar hun loopbaan en privéleven te kijken. Je kent het wel: stoelen tegenover elkaar, een kop koffie of of thee erbij en dan onder het kunstmatige licht van de systeemplafondlampen serieuze zaken bespreken...