Een verantwoordelijk vak

Het begeleiden van een ander mens – je moet het maar durven. In zekere zin is het nogal een statement. Het lijkt te zeggen dat je de ervaring, kennis en kunde hebt om iemand door uitdagende fases te loodsen; dat hij zich veilig genoeg voelt...

Cursushoppen en diplomashoppen

Wij merken hoe de verkramping (van de verantwoordelijkheid, verwachtingen en het moeten weten) een aantal reacties aanslingert die in onze beleving de passie voor het vak en de authentieke expressie in het vak overschaduwen...

De verlichte coach

‘Hoe kan ik naar eer en geweten iemand anders begeleiden, terwijl ik zelf nog met bepaalde zaken loop te worstelen?’ ‘Pas wanneer ik de boel op orde heb in mijn eigen leven, kan ik anderen bijstaan.’ ‘Nee, dit is niet de tijd om anderen te helpen in hun transformatieproces’...

Faciliteren versus controleren

Wij weten dat faciliteren – of de Engelse variant facilitation – net zo’n geladen begrip begint te worden als coaching. Er worden vele claims op gelegd en betekenissen aan gehangen. Het heeft ertoe geleid dat in professionele zin faciliteren nu als iets anders wordt gezien dan coaching...

Verwachting: spartelen in het drijfzand

Verwachting is een ervaring uit het verleden die ons cognitieve brein projecteert op de toekomst. Verwachting is wat? Oké, hier nog een poging … Verwachting is een subjectieve realiteit waarvan we veronderstellen dat die opnieuw zal plaatsvinden in de toekomst. Oeps!...

Volledig vertrouwen in het leven

Blijkbaar hoef je niets te controleren. Je hoeft je niet met een zekere identiteit te profileren. Je hoeft maar één ding te doen: zijn! Er bestaat een intelligente energiestroom die we het leven noemen – en daarvan kun je altijd gebruikmaken...

Het ‘nagesprek’: alles-inclusief

Alles inzetten op methodiek betekent verkramping, maar alle opgedane kennis en ervaring links laten liggen is verspilling. Je volledig identificeren met het coach-zijn kan betekenen dat je niet beschikbaar bent voor de optimale professionele begeleiding...

De ‘intake’: op losse schroeven

In ons werk met professioneel begeleiders, coaches, trainers, counselors en therapeuten – individueel en in de Coaching Master Clinics– valt ons steeds meer een soort onzekerheid op. Wij zien het als een reflectie van de tijd waarin we leven...

Wie ben ik als coach?

Misschien begint het een beetje te dagen – en misschien ook te duizelen. Hoe meer we bewust kiezen voor het meesterschap in coaching, hoe minder definieerbaar wij als coach lijken te zijn. We hoeven het niet te weten, we kunnen vanuit verwondering vragen stellen en getuige zijn...

Maar: ik hoor het toch te weten?

Het intakegesprek. Al snel wordt duidelijk dat je graag met deze cliënt wilt werken. Het is een mooie uitdaging en het brengt weer geld in het laatje. Maar … de cliënt stelt bepaalde vragen waar je op dit moment nog even geen antwoord op hebt...